Η Λέσβος!
Η Λέσβος είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδας και έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους. Είναι ένα καταπράσινο νησί με άπειρο φυσικό κάλλος και μεγάλη οικολογική αξία με αποτέλεσμα το Σεπτέμβριο του 2012 ολόκληρο το νησί της Λέσβου να ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO.
Το χωριό μας, το Αμπελικό της Λέσβου, είναι ένα από τα αρχαιότερα του νησιού καθώς κατοικήθηκε από τον 3ο αιώνα π.Χ. Βρίσκεται στην περιοχή του Πλωμαρίου, στους πρόποδες του όρους Ολύμπου σε ένα μαγευτικό γαλήνιο τοπίο, μακριά από αστικά κέντρα και βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Απέχει 40 λεπτά (38 χλμ) από την πόλη της Μυτιλήνης και 30 λεπτά(20χλμ) από το Πλωμάρι.
Παλαιότερα το χωριό μας ονομαζόταν Βάκχεον και η ασχολία των κατοίκων ήταν η αμπελουργία και η ρητινοσυλλογή από τα πεύκα. Σήμερα οι 60 περίπου μόνιμοι κάτοικοι ασχολούνται αποκλειστικά με την καλλιέργεια της ελιάς.
Το 16ο αιώνα υπήρξε χωριό με 270 κατοίκους στην περιοχή Ρογκάδα. Επί Ρωμαϊκής εποχής είχε την ονομασία Παλιοχώριον. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια τις ελιές και την κτηνοτροφία. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν τρείς Ρωμαϊκοί σαρκοφάγοι, ένα λιοτρίβι Ρωμαϊκής εποχής (απεικονίζεται στην ετικέτα μας) καθώς και απολιθωμένοι κορμοί δέντρων μαρτυρώντας την παρουσία ανθρώπων πριν από πολλά χρόνια.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980 αρκετές οικογένειες έμεναν στη Ρογκάδα, ιδίως το καλοκαίρι, αξιοποιώντας το γόνιμο έδαφος της περιοχής για τις καλλιέργειες τους που βρίσκονταν σε μια μαγευτική τοποθεσία με πλούσια βλάστηση και πολλά τρεχούμενα νερά. Δυστυχώς, όμως, ο τελευταίος κάτοικος της Ρογκάδας πέθανε το 1994 και μέχρι τώρα η περιοχή παραμένει ακατοίκητη.
Σήμερα τα πεύκα έχουν κυριαρχήσει, η κτηνοτροφία βρίσκεται σε πλήρη παρακμή και τα ελαιοκτήματα που παρέμειναν μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός σταδιακά χάνεται παράλληλα με την εγκατάλειψη από τους κατοίκους του. Ένα τμήμα από αυτόν τον αρχαίο και παραδοσιακό ελαιώνα καλλιεργείται από την οικογένεια μας προσπαθώντας να τον διατηρήσει ζωντανό.
Οι χωριανοί μας έχουν μια ιδιαίτερη θέση για τη Ρογκάδα στην καρδιά τους, στο άκουσμα της λέξης το παρελθόν ζωντανεύει και ειδικά για τους ηλικιωμένους οι όμορφες αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων φέρνουν στα μάτια δάκρυα χαράς και νοσταλγίας. Γι’ αυτό και στη λειτουργία που γίνεται κάθε χρόνο στις 7 Ιουλίου προς τιμήν της Αγίας Κυριακής, στο ομώνυμο εξωκλήσι της περιοχής, συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος.
