Εκεί που τελειώνει η ελιά αρχίζει το πεύκο…
Το νησί της Λέσβου είναι ένα δάσος από ελιές και πεύκα. Ένα μέρος με άφθονο φυσικό κάλλος όπου στο βορειοδυτικό τμήμα τα πεύκα κυριαρχούν σε αντίθεση με το νοτιοανατολικό όπου ο ελαιώνας δεσπόζει. Το ήπιο μεσογειακό κλίμα και οι άριστες καιρικές συνθήκες, σε συνδυασμό με την παρθένα άγρια φύση με το ανώμαλο ορεινό έδαφος και τις έντονες εναλλαγές στο ανάγλυφο, οδήγησαν στην επικράτηση της ελαιοκαλλιέργειας.
Ο ελαιώνας της Λέσβου απαρτίζεται από περίπου έντεκα εκατομμύρια ελαιόδεντρα με διάφορες ποικιλίες. Η κύρια ποικιλία ελιάς που καλλιεργείται σε μεγαλύτερο ποσοστό στον τόπο μας είναι η Κολοβή και καλύπτει το 70% του ελαιώνα του νησιού. Σε μικρότερο ποσοστό συναντάται η ποικιλία της Αδραμυττιανής από τη Μικρά Ασία και της Λαδολιάς.
Ο απομονωμένος ελαιώνας μας βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μέτρων. Συναντάται κυρίως η κολοβή ελιά μαζί με αρκετές αδραμυττιανές και αγριελιές. Το έδαφος είναι τραχύ και ανώμαλο με δύσβατα μονοπάτια και πολλές αναβαθμίδες. Ο βιολογικός ελαιώνας μας αντιμετωπίζεται σαν ένα ξεχωριστό οικοσύστημα, υπάρχουν πολύ λίγες εισροές και εκροές, και τα περισσότερα στοιχεία ανακυκλώνονται μέσα στον ελαιώνα, εξασφαλίζοντας αειφορία. Ο κόπος μπορεί να είναι μεγάλος αλλά η άγρια ομορφιά της φύσης σε ξεκουράζει.
